นักเรียนก็เป็นแรงงานของระบบทุนนิยมเช่นกัน

นักเรียนก็เป็นแรงงานของระบบทุนนิยมเช่นกัน ต้องทำหน้าที่คือเรียน เพื่อออกจากโรงงานอีกทีหนึ่งไปต่ออีกที่ เปลี่ยนไปเรื่อยๆ โดนสังคมหลอกมาตลอดด้วยคำพูดที่สวยหรู เหนื่อยวันนี้สบายวันหน้า / เรียนเก่งๆจะได้หางานสบายๆมีเงินเลี้ยงดูผู้ปกครอง ครอบครัว นักเรียนต้องแบกภาระมากมายด้วยคำว่าอนาคตของชาติ , สอนให้โตขึ้นมาทำความดีเพื่อชาติ แต่สิ่งที่เรียกว่าชาติแท้จริงคืออะไร ถ้าแค่เรียนหนังสือให้เก่งแค่นี้ก็สามารถช่วยชาติได้แล้วใช่ไหม สังคมก็สนใจแค่คนที่พิเศษ คนที่เรียนเก่ง คนที่วาดรูปสวย ส่วนคนที่เป็นเป็ดแบบเราก็คงอยู่ในมุมมืดแล้วปรบมือแสดงความยินดีพร้อมกับความขมขื่นใจเล็กน้อยที่ไม่สามารถเหมือนเขา ตอนนี้เราอยู่ม.3 กำลังขึ้นม.4 เราตื่น เราใช้ชีวิต พร้อมกับความแพนิคในทุกวัน รู้สึกอยากจะอ้วกตลอดเวลา เราไม่รู้หนทาง ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับชีวิตตัวเองเลย รู้สึกผิดในทุกคืนที่ไม่สามารถเหมือนใครได้ เราคิดอะไรไม่ออกเลย ทุกครั้งที่แปรงฟันก็จะคิดถึงอะไรแย่ๆตลอด เราทั้งเรียนไม่เก่ง วาดรูปไม่สวย เล่นเกมส์ไม่เก่ง ไม่มีอะไรวิเศษแต่เราไม่ได้อยากวิเศษอะไรเลยนะ คิดแบบนี้มาตลอดเลย แต่ถ้าโตขึ้นมันก็วิเศษใช่ไหมล่ะ! ไม่งั้นก็ไม่มีใครสนใจ ไม่มีงานสิ ไม่คิดเลยว่าการใช้ชีวิต15ปีมันจะทรมานขนาดนี้เลยค่ะ เราคิดตลอดเลยว่าอ่า ถ้าไม่ต้องใช้ชีวิตคงจะดีกว่านี้นะ มีแต่นำ้ทั้งนั้นเลย ยังไงก็ขอบคุณมากๆที่สร้างฟอร์มนี้ขึ้นมาเหมือนมีคนมารับฟังเราเลยค่ะ ถ้าไม่ใช่สิ่งที่ต้องการ/ไม่ต้องจุดประสงค์ต้องขอโทษด้วยนะคะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ ขอให้พบเจอแต่สิ่งดีๆนะคะ